De Tango met de Dood
Wie leeft, die loopt zeer zeker risico.
Zo snel gaat de inzet perdu.
Je zet in op rood, maar dan wint het zwart
en hoor je: Rien ne va plus.
Het begin is slechts een liaison
met het einde. Er is geen pardon.
Mijn leven is gewoon een tango met de
dood,
tango met de dood.
Van mijn conceptie af dansen wij cheek
to cheek.
Een tango met de dood,
tango met de dood.
Je vraagt je wel af: Hoelang duurt nog die muziek?
Wie er leeft, wandelt vrij op het water
Wie er leeft, balanceert langs de goot.
In de warme moederschoot
huizen de grijsaard en de dood.
Al dansende zet je je leven op het spel.
(Herman van Veen)
Een Beeldend Verslag
In 7 rondelen
Inspiratiebron
Als kind toen
Het meisje met de zwavelstokjes
Een mand vol meesterlijke sprookjes op mijn pad, die mij leerden hoe de dood beslaglegging deed op mijn leven en hoe daaruit te ontsnappen.
Het meisje met de zwavelstokjes, die gehaald werd door haar oma
De duivel uit de kinderbijbel die danste in het vagevuur
Een mand vol meesterlijke sprookjes op mijn pad, die mij leerden hoe de dood beslaglegging deed op mijn leven en hoe daaruit te ontsnappen.
De jongste van de kinderen die het juiste medicijn bracht die de ouder kon redden van een gewisse dood.
Mijn beschermengel onder wiens vleugels ik in slaap viel
Het meisje met de zwavelstokjes, die gehaald werd door haar oma
Een mand vol meesterlijke sprookjes op mijn pad die mij leerden hoe de dood beslaglegging deed op mijn leven en hoe daaruit te ontsnappen.
Inspiratiebron
Als volwassene van Nu
‘Magere Hein’ die me bij de lurven pakte en me bij ‘de Rand van het Licht’ bracht.
Gehavend leerde ik opnieuw lopen, mijn pijnlijke lijf opnieuw te planten in de aardse werkelijkheid.
Ik mocht weer leven in het “NU”.
‘Magere Hein’ die me bij de lurven pakte en me bij ‘de Rand van het Licht’ bracht.
Alles wat ik heb meegemaakt in de winterperioden van mijn leven rond sterven en verlies.
Alle meesters die mij de hand van het leven toestaken.
Gehavend leerde ik opnieuw lopen, mijn pijnlijke lijf opnieuw te planten in de aardse werkelijkheid.
‘Magere Hein’ die me bij de lurven pakte en me bij ‘de Rand van het Licht’ bracht.
Kernwaarden en houding tijdens deze reis.
De queeste van de jongste die het goede medicijn voor beterschap van de zieke ouder in mij moet vinden, is nog altijd een houding die mij bij mijn kernwaarden brengt.
Daarmee heb ik de boven- en de onderwereld bewogen om mijn voeten standvastig te planten in de aarde.
Nu weet ik hoe ik een leven lang De Tango met de Dood heb gedanst, cheek to cheek.
De queeste van de jongste die het goede medicijn voor beterschap van de zieke ouder in mij moet vinden, is nog altijd een houding die mij bij mijn kernwaarden brengt.
Om te ervaren dat deze Tango zo vol sterfelijke levensvreugde zit.
Zo vol van kwetsbare vurige levenskracht, soms groots vol geluid, soms klein en in stilte.
Daarmee heb ik de boven- en de onderwereld bewogen om mijn voeten standvastig te planten in de aarde.
De queeste van de jongste die het goede medicijn voor beterschap van de zieke ouder in mij moet vinden, is nog altijd een houding die mij bij mijn kernwaarden brengt.
Waar ik in geloof, houvast vind.
Leven
Dood leven
Tegendelen die raken
Geleefd tussen Hemel en
Aarde
Ik geloof in mijn verbinding met vader Hemel en moeder Aarde.
Mijn lot, er een is uit de loterij van het leven.
Mijn levensweg mij, en ik haar gekozen heb, op weg tot het eind.
Ik geloof in mijn verbinding met vader Hemel en moeder Aarde.
Met mijn hoofd in de open lucht en mijn voeten geplant in vruchtbare grond.
Dat ik heen en weer kan pendelen als de engelen op de “Jacobsladder”
Mijn lot, er een is uit de loterij van het leven.
Ik geloof in mijn verbinding met vader Hemel en moeder Aarde.
Lichtplekken in de ontmoeting met de dood.
(Alex Grey 2001) Caring
Het vredige en oplichtende gezicht van de gestorven mens, als een licht dat opgaat in de duisternis van de doodstrijd.
Dat wat onoplosbaar in het leven lijkt, aan een sterfbed tot rust kan komen en in het licht van de dood in duisternis verdwijnt
Een vastgelopen leven als herboren kan aanvoelen, wanneer de dood is gepasseerd
Het vredige en oplichtende gezicht van de gestorven mens, als een licht dat opgaat in de duisternis van de doodstrijd.
Een verlies, juist dat wat nodig was om los te komen van datgene wat allang gestorven blijkt te zijn.
Dat de dood en het verlies, vroeg of laat, nieuw leven voortbrengt.
Dat wat onoplosbaar in het leven lijkt, aan een sterfbed tot rust kan komen en in het licht van de dood in duisternis verdwijnt.
Het vredige en oplichtende gezicht van de gestorven mens, als een licht dat opgaat in de duisternis van de doodstrijd.
Ontmoeting met de dood als bron in mijn werk.
(Alex Grey) Journey of the wounded healer
Zolang als ik in mijn praktijk werk, werk ik vanuit mijn eigen ervaringsdeskundigheid van dood en wedergeboorte.
De dood van mijn moeder heeft mij gevormd tot wie ik ben.
Haar zelfgekozen dood bracht mij tot leven en de motivatie om daarvan mijn werk te maken.
Zolang als ik in mijn praktijk werk, werk ik vanuit mijn eigen ervaringsdeskundigheid van dood en wedergeboorte.
In het hospice en bij de VPTZ voeg ik nog een stukje leven toe aan de stervende mens.
Luisterend en geraakt in het zicht van de dood, sta ik naast hen, aan de voet van de brug die door duisternis, naar het licht leidt.
De dood van mijn moeder heeft mij gevormd tot wie ik ben.
Zolang als ik in mijn praktijk werk, werk ik vanuit mijn eigen ervaringsdeskundigheid van dood en wedergeboorte.
Hoe leg ik verbinding met de grote ordening van leven en dood in mijn werk.
Als je leven, het verhaal geslepen en gevormd heeft met behulp van de geleden verliezen.
Al verhalend, beeldend, onderzoekend in het toen en het nu, op weg naar de nieuwe morgen brengt de cliënt zijn verhaal in beeld.
Een verhaal is pas jouw verhaal als het gebeeld-houwd, binnen in je is.
Wanneer het leven en de dood elkaar gevonden hebben in hun passievolle Tango van de dood.
En deze weten te dansen tussen Hemel en Aarde.
Als je leven het verhaal geslepen en gevormd heeft met behulp van de geleden verliezen.
Een verhaal is pas jouw verhaal als het gebeeld-houwd, binnen in je is.
Mijn
Luisterende oor
Brengt het binnen.
Ik reis verwonderd mee.
Mede-deel-zaam.
(Ludy, 10-3-2018)
